Vandaag had ik een huisbezoek gepland bij een mevrouw, waarbij ik ook had afgesproken met haar contactpersoon. Omdat ik wat eerder was gearriveerd dan de contactpersoon, ben ik alvast begonnen met het gesprek. We zaten ongeveer tien minuten in gesprek toen de contactpersoon aankwam. Omdat de mevrouw zelf moeilijk ter been is, stond ik op om de deur voor haar open te doen.
Toen ik de deur opende, gebeurde er iets grappigs. In plaats van de contactpersoon gewoon een hand te geven, wilde ik haar op de wangen begroeten, zoals we dat in de Marokkaanse cultuur gewend zijn te doen bij familie en vrienden. Het voelde voor mij zo vanzelfsprekend om haar op die manier te begroeten, waarschijnlijk omdat ik in het weekend veel bezoek had gehad en deze gewoonte nog in mijn systeem zat.
Net op tijd besefte ik echter dat dit in een formele situatie niet gepast zou zijn en stopte ik voordat ik haar daadwerkelijk op de wang zou kussen. Het was echt een grappig moment, omdat ik bijna op de automatische piloot handelde door iets te doen wat zo diep geworteld zit in onze cultuur. Gelukkig wist ik het op tijd te corrigeren, maar het heeft me wel even aan het lachen gemaakt.